Onverbeterlijk!
24 augustus, 2011
Hij is onverbeterlijk. Wie? Kroll, Erwin Kroll. Wat een vent is dat! De Nostradamus van meteorologisch Nederland. De Positivo van de publieke zenders. Verkondigt tegen beter weten in dat het best meevalt met het weer, of het nu zomer of winter is. Zo houdt hij al maanden vol dat het zomer is. Met zijn karakteristieke gebaren, en zijn niet onaardige voordracht luist hij ons er iedere keer weer in. ‘Zómer,’ roept hij steeds, met het feitelijke gelijk aan zijn kant, maar een gevoelstemperatuur die daar sterk van afwijkt. Zo voedt hij de hoop die wij steeds koesteren dat het morgen dan wel beter zal zijn. Maar morgen is het wéér prut, en tandenknarsend hopen we op overmorgen, want eens zal het toch wel zonnig worden? Zo jojoot Kroll met onze gemoedstoestand, en dat moet hij niet doen. Het moet maar eens gezegd worden. Van mij neemt hij het wel aan, want ik ken hem goed. Erwin? Die heb ik nog kaal zien worden!
Het weer van deze zomer doet me sterk denken aan 1993. Toen was het ook al naadje met het weer. Maar ja, wat doe je eran? Niet meer hopen? 2011 etiketteert zichzelf niet alleen door het beroerde weer, maar ook door een van de weinige positieve gevolgen daarvan, dat de heide in het land er prachtig bij staat. Onlangs sprak ik een imker die het weer prees, daarbij niet alleen verwijzend naar de bloeiende heide, maar ook naar de superopbrengst die zijn bijen dit jaar produceren, daarbij zijn portefeuille liefkozend bekloppend. Een geluk bij een ongeluk in een jaar waarin de maanden april en mei zó droog waren, dat het leek alsof grote delen van de heide zouden afsterven. Ik herinner me nog de zilvergrijze heidestruiken van dit voorjaar, gedoemd om ter ziele te gaan. Maar door het overvloedige water vanaf juni hervonden ze hun levenskracht, en nu staan ze blij te bloeien. Het kan verkeren.
Wat de natuur betreft is het dus allemaal nog behoorlijk goed gekomen, deze zomer. Ik neem me voor om het weer voortaan maar op me af te laten komen, en niet te veel meer naar Erwin Kroll te luisteren. Zal nog niet meevallen, want ik trap er iedere keer weer in. Wat dat betreft ben ik onverbeterlijk!