Solo
1 september, 2009
… ‘Hè. Ja… ik… Ja, ik kom eraan, wacht even…
Sorry, daar ben ik. Was even bezig mij de mond te spoelen, en m’n gedachten te wassen. Waar het hart van vol is, daar loopt de mond van over, en wat er uit kwam was weinig verheffend. Ik had net in mijn dagblad kennis genomen van het initiatief van een clubje dat zich “Human light rights” noemt, of iets dergelijks. Een aantal liedens dat zich verzet tegen het verwijderen van gloeilampen uit de schappen. Want die mogen vanaf 1 september niet meer verkocht worden, nou ja, die bulbjes van minimaal 100 Watt. Geven naar verhouding te weinig licht en te veel warmte af. Duur en milieuvervuilend. Maar ja, wat is milieu nog in dit land? Een schoon plekje, ter grootte van een hand…
De incubatietijd voor spaarlampen is nu drie jaar. Dan zijn gloeilampen taboe in de winkel. Een goeie zaak voor ons zwaar gekwetste milieu, en de CO2-uitstoot wordt er ook minder door. Toch zijn de voordelen kennelijk niet evident genoeg voor sommige mensen, die spaar- en ledlampen als een imminent gevaar zien. In een wat wijdere kring om mij heen hoor ik ach en wee klagen door consumenten die hun eigen ikheid voor laten gaan boven het algemeen belang. Sommige politieke partijen hebben daar ook een handje van. Van die mensen die bang zijn dat de sfeerverlichting in hun woonkamertje onder spaarlampen te lijden heeft. Dat de kleurtemperatuur in hun vertrekjes met wel driehonderdste graad Kelvin naar beneden gaat, dat er een blauwe kleurzweem in hun interieurtje komt te hangen. Het is allemaal zo petieterig gedacht, zo kenmerkend kleinHollands, zo angstig en benauwd…
Nee, dan Laura Dekker. Die heeft het gepresteerd zich met haar actie om solo de wereld rond te varen, in één klap op de kaart te zetten. Solo en so slow, want ze wil er twee jaar over doen. Als zeevarende natie zouden wij dat initiatief toch moeten toejuichen. Ontdek de wereld en begin bij jezelf. Laat dat meisje zeilen. Komt ze onderweg misschien wel Rod Stewart tegen. Maar nee, ze is nog te jong, en ze is leerplichtig, en misschien gaat dat wel helemaal fout, roepen kommervolle stemmen, ik vermoed dezelfde mensen van Joemen Laits Raits, en veel betuttelende ego’s: het kan niet, het mag niet en ze gaat niet!
Laura Dekker mag niet zeilen, en Tol Hansse moet niet zeuren, en we gaan nog niet naar huis….