Okidoki
29 juli, 2010
Okidoki is dood. Wie? Ik liet de naam even in de mondholte rondtollen, voordat het machtige brein me een match gaf. Natuurlijk, Okidoki! De naam in het Teletekstbericht behoorde toe aan een paard dat ik twee jaar geleden visiteerde, tijdens een bezoek aan de stallen van een ruiter met een veel minder welluidende, maar in de wereld van de paardensport niettemin Grote Naam. Het interview dat ik hield voor een boek van de gemeente De Wolden, bleek uit te lopen op zo'n goeie ouwe oefening in het uit alle macht proberen iemand aan de praat te krijgen. Over zijn beroep, zijn hobby, zijn kijk op de samenleving, of voor mijn part zijn relatie, zijn overgevoeligheid voor personen met vlasblond haar en platvoeten, dan wel zijn voorkeur voor purperkleurige sportwagens met zwartgebiesde spoilers, en een mechaniek dat geen moeite heeft met vijf versnellingen in de áchteruitstand. Maakt niet uit waar het over gaat, zég wat! Bij de ruiter in kwestie viel dat tegen. Hij blonk uit als springruiter, was kampioen in zo'n beetje alles wat je zoal op de rug van een paard kunt doen, als het maar niet op praten aankwam. Het interview leek daardoor op het spreekwoordelijke trekken aan een dood paard...
Na afloop stond de geïnterviewde me toe bij het dier op audiëntie te gaan. Ik herinner me dat als een zo mogelijk nog grotere anticlimax dan het gesprek. In de vele stallen van het bedrijf stonden veel paarden, en een daarvan was Okidoki. Daar stond ik, en daar stond hij, in een niet al te grote stal. Okidoki. Dit was 'm dus. Een dier dat zijn gewicht - toen nog - in goud waard was. Voor mij was het gewoon een niet onaardig paard, en uitsluitend de wetenschap dat diverse lieden bereid waren om voor dit vlees en bloed grof geld neer te tellen, verleende het entrevue enige glans. Ik overwoog om het dier even aan te raken, want dat staat zo goed op je CV, - "raakte ook Okidoki aan" - maar daar zag ik vanaf, omdat je net zult zien dat zo'n dier dan schrikt, in paniek raakt en de tent afbreekt, met schadeclaims links en rechts. Wel een goed verhaal natuurlijk, maar toch...
't Was een dier met een geniale naam, bedacht ik laatst. Okidoki, zo'n naam is helemaal OK, beklijft in iedere taal. Maar Okidoki nu niet meer OK. Okidokidood.